استاندارد BS EN 12021 ویرایش ۲۰۱۴ برای هوای فشرده تنفسی

طبق استاندارد BS EN 12021 ، هوای فشرده تنفسی نباید حاوی آلاینده هایی باشد که اثرات سمی یا مضر داشته باشند.
باید به وضوح درک شود که هر کارفرمایی که از کارمندی می‌خواهد از منبع هوای فشرده نفس بکشد، باید از مطابقت با مقررات کنترل مواد خطرناک برای سلامت (COSHH) 2002 اطمینان حاصل کند.
این مقررات یک دستورالعمل تایید شده توسط اداره بهداشت و ایمنی بریتانیا صادر می کند و دارای وضعیت قانونی ویژه است.
عدم مدیریت این خطر می تواند منجر به بیماری های حاد و مزمن مانند مسمومیت با مونوکسید کربن، آسم صنعتی یا بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD) شود.

استاندارد BS EN 12021 ویرایش ۲۰۱۴

کیفیت هوای فشرده مورد استفاده در دستگاه‌های تنفسی در استاندارد اروپایی EN 12021 ویرایش۲۰۱۴ قسمت «دستگاه‌های محافظ تنفسی، هوای فشرده برای دستگاه‌های تنفسی» مشخص شده است.
بسیار مهم است که کیفیت هوای فشرده مورد استفاده در کاربردهای تنفسی مطابق با استانداردهای لازم باشد.
این هوا نباید سلامت انسان ها و شهرت شرکت را به خطر اندازد.

استاندارد BS EN 12021 مشخص می‌کند که در همه شرایط، همه آلاینده‌های سیستم هوای فشرده باید در سطوحی کمتر از محدودیت‌های اداره بهداشت و ایمنی (EH40) ، نگهداری شوند.
این استاندارد هوای فشرده برای دستگاه تنفسی با هوای فشرده که در بالا و زیر آب استفاده می شود (SCUBA)  اعمال می شود.
برای سیستم‌هایی که هوای تنفسی را از طریق خطوط هوایی و دستگاه‌های فرار تامین می کنند هم این استاندارد اعمال می شود.
برای انواع سیستم‌ که هوای تنفسی را از طریق هوای مصنوعی دریافت می کنند، استاندارد BS EN 12021 اعمال می‌شود.

الزامات در استاندارد برای سطوح مجاز:

• اکسیژن
• لوبریکنت ها
• بو
• طعم
• دی اکسید کربن
• مونوکسید کربن
• محتوای آب
  در هوای تنفس فشرده مشخص شده است.

سطوح در جدول زیر خلاصه شده است:

الزامات تصریح می کنند که نباید آب مایع آزاد در جریان هوای تنفسی مشاهده شود.
هوای مورد استفاده در منابع هوای تنفسی هم لازم است که نقطه شبنم به اندازه کافی پایینی داشته باشند؛
تا از تراکم و یخ زدگی جلوگیری شود.

هنگامی که هوای تنفسی در منطقه ای استفاده می شود یا ذخیره می شود که دمای محیط مشخص است، نقطه شبنم فشار باید حداقل ۵ درجه سانتیگراد کمتر از کمترین دمای پیش بینی شده باشد.
به طور کلی، در مواردی که کمترین دما را نمی توان پیش بینی کرد، نقطه شبنم فشار مشخص می شود که از ۱۱- درجه سانتی گراد نباید تجاوز کند.

مقدار آب مجاز در فشار اتمسفر طبق این استاندارد هوای فشرده

حداکثر مقدار آب مجاز هوا در فشار اتمسفر نیز به شرح زیر مشخص و خلاصه می شود:

• هوا با فشار اسمی ۴۰-۲۰۰ بار، حداکثر محتوای آب ۵۰ میلی گرم بر متر مکعب است.
• هوا با فشار اسمی > 200 بار، حداکثر محتوای آب ۳۵ میلی گرم بر متر مکعب است

این استاندارد هوای فشرده همچنین بیان می کند که حداکثر محتوای مجاز برای آب هوای فشرده که برای پر کردن سیلندرهای ۲۰۰ یا ۳۰۰ بار گرم استفاده می شود، وجود دارد.

این میزان، نباید از ۲۵ میلی گرم بر متر مکعب تجاوز کند.

بررسی BS EN 12021 نسخه ۲۰۱۴ طبق تجربیات ما

ما یک فرآیند کامل برای ارزیابی و اجرای راه حل های تصفیه هوای فشرده مطابق با استانداردهای کیفی ارائه می دهیم.
ما طیف کاملی از تجهیزات تصفیه هوای فشرده را مشخص می‌کنیم.
سپس این هزینه‌ها را برای ارائه راه‌حلی کامل با در نظر گرفتن عواملی مانند:

1. بهره‌وری انرژی
2. نگهداری چرخه عمر
3. هزینه مالکیت
   به طور مؤثر یکسان سازی می‌کنیم.

محصولات به گونه‌ای طراحی و ساخته شده‌اند که کیفیت هوای تنفسی را مطابق با تمام استانداردهای بین‌المللی مرتبط، از جمله فارماکوپه اروپا برای شما ارائه می کنند.
علاوه بر فارماکوپه اروپا، این استانداردها را هم در نظر داشته باشید:

• DIN EN 12021
• DIN EN ISO 7396-1
• BS4275
• ANSI/CGA G.7.1
• Z180, 1 M85
• AS2299-1979
• NZL5813
  برای این استاندارد ها، ما اعتبارسنجی هوای فشرده انجام می دهیم که بهترین کیفیت را از خروجی سیستم داشته باشید.

آلودگی هوای فشرده و استاندارد BS EN 12021

آلودگی هوای فشرده که هنگام تنفس معمولا دیده نمی شود، یک خطر جدی برای سلامتی است.
تنها راه برای بررسی اینکه هوای شما برای تنفس مناسب است، آزمایش منظم است.
فلو حجمی و کیفیت هوای تنفسی فشرده باید حداقل هر ۳ ماه یا هر زمان که یک کمپرسور سیار جابه‌جا می‌شود، آزمایش شود؛
زیرا هوای ورودی اکنون از یک مکان جدید وارد می‌شود.

برگه ثبت دقیق تست کیفیت هوا باید توسط یک فرد مسئول تکمیل و بررسی شود.
این خود سبب می شود تا فرد ارزیابی کند که آیا کیفیت هوا برای هدف شما مناسب است یا خیر.
گزارش تست کیفیت هوا طبق استاندارد BS EN 12021 باید در ترکیب با سوابق خدمات و نگهداری کمپرسور و تصفیه کننده هوا بررسی شود تا ارزیابی کاملی از نصب هوای تنفسی ارائه شود.

هر گونه نقص در تجهیزات یا نتایج آزمایش باید یادداشت شود.
همچنین تجهیزات باید برچسب مناسبی برای ثبت وضعیت آزمایش داشته باشند.
هر گونه نقص باید قبل از استفاده مجدد از تجهیزات برطرف شود.
علاوه بر این، آزمایش هوای بیشتری برای اطمینان از ایمن بودن هوای تنفسی ارائه شده باید انجام شود.
تمام سوابق آزمایشات هم باید مانند سایر سوابق تجاری حفظ شود.

مقررات نهایی این استاندارد هوای فشرده و جمع بندی

مقررات کنترل مواد خطرناک برای سلامت (COSHH) 2002 (SI 2002/2677) ویرایش ششم تأیید می کند که از قرار گرفتن کارکنان در معرض مواد خطرناک باید جلوگیری شود.
یا در مواردی که این امر کاملا عملی نیست، باید به اندازه کافی تماس را کنترل کنیم.

این مقررات حداکثر محدودیت های قرار گرفتن در معرض خطرات را برای لیست مشخصی از آلاینده هایی که ممکن است در محیط کار وجود داشته باشند، مشخص می کند.
همه محدودیت‌ ها، چه کوتاه‌مدت و چه بلندمدت، اکنون با عبارت «محدودیت مواجهه در محل کار» یا به‌اختصار WEL مشخص می‌شوند.

EH40 “محدودیت های مواجهه شغلی” هر ساله برای مرجع منتشر می شود.
این محدودیت ها از نظر قانونی قابل اجرا هستند.
COSHH Code of Practice L5 ویرایش ششم، بند ۱۸۰ فراوانی معاینه و آزمایش را در رابطه با هوای تنفسی فشرده مشخص می کند.
این خود بیان می کند که کیفیت هوای عرضه شده به یک دستگاه تنفسی باید بر اساس ارزیابی دقیق ریسک با در نظر گرفتن کیفیت مانع ایمنی و الزامات نگهداری چرخه حیات آزمایش شود.
بند ۱۹۰ تجهیزات حفاظتی تنفسی را پوشش می دهد.

در مورد سیستم‌های هوای فشرده متحرک، بیان می‌شود که کارفرما باید اطمینان حاصل کند که کیفیت هوای تامین‌شده توسط کمپرسور توسط آلاینده‌های مجاور به خطر نیفتد.

بر اساس COSHH، کارفرما باید خطر قرار گرفتن در معرض همه مواد خطرناک، از جمله موادی که ناشی از فرآیندها و میکروب‌ها هستند را ارزیابی کند.
همچنین طبق استاندارد BS EN 12021 موظف است مراقب باشد که قرار گرفتن در معرض خطرات را با روش‌های محلی و فرآیندهای خاص کنترل کند.